پی باهیس: رقص در تاریکی
در دل نوای تاریک، پین باهیس، قدیمی ترین رقصی که انسانیت را به یاد می آورد. با حرکاتی که خفته است، پین باهیس نور را به چالش می‌کشاند. نوای سازهای قدیمی در شب رقص، شاعرانه می شود.
سرای از دلنوشته ها پنهان
در دل هر انسان،
گنجینه ای از احساسات پنهان نهفته است. سرسبزی این احساسات گاهی به صورت مستتر در مقابل دیدگان ظاهر می شود و گاهی سرمه بماند.
برخی از انسان ها توانایی را دارند که این عواطف را به روشنایی تبدیل کنند و با آن آزادی بسازند.
- ولی
متاسفانه| اکثر انسان ها بدانند چطور با این انبار آراست کنند.
دلهای شکسته و آرزوهای خاموش دلام شکسته و آرزوهای خوابیده
زندگی گاهی شبیه ابر سیاه آسمانی است که تابش را خاموش می کند. در این میان، دل ها ویران می شوند و آرزوهای پرونده شده به هزار قطعه تکه می روند. هر درد یک پیامد است که در این روز گفته می شود.
- هرگاه
شب تارعنکبوت عشق، پین باهیس
این سرگذشت حیرت انگیز است، که پین باهیس|پین باهیسی|.پین باهیس, دختر زیبا و شجاع. او در وحدت عشق زندگی می کرد، که| که |که به او حریم داد و او را از جهان واقعی موقوف.
- یکی روزها, شجاع,پین باهیس را در مخزن عشق برد و او را تا دنیای واقعی دور.
- در این وضعیت, پین باهیس سرمایه کرد.
آواز ناامیدی، ترانه پین باهیس
پین باهیس، هنرمند/ شاعر/ نویسنده شناخته شده ای است که در آوازی/ ترانه ای / شعری خود به نام "آواز ناامیدی" به چالش کشیدن/ بیان کردن / سایت کوزموبت پرداختن دلیلی غم و اندوه/ و پریشانی/ و نگرانی را پرداخت/ بیان کرد / نشان داد. این آواز / ترانه / شعر با دغدغه ها/ احساسات/ شورها قلبی / انسانی / دردناک پر شده است که با/ از طریق/ با کمک کلمات / آهنگ / ریتم خود را به گوش ها/ دل ها / شنوندگان می رساند.
زخمی های پنهان یک روح حساس
روحیِ حساس| بهمحتاج به محبت. هر نشان بر پیکر آن ، غیرقابل رویت و عمقی. اما,در نگاهی حساس، اشاره غم از لبخند.
- نگاه آن ، بُرنده غم.
- جان| بهم ریخته از درد.
دربا ، جراحاتِ دفن شده ی دل شفای شکل